سفال سازي هنري است قديمي و جهاني که مي گويند ابداع ملت هاي کشاورز است . خاک رس که ماده اوليه کوزه گري است تقريبا در هر کشوري يافت مي شود و وقتي که بشر اوليه زندگي شکار ورزي خود را تبديل به دامداري و کشاورزي کرد کوزه ها و سفالينه ها بوجود آمد. تاريخ سفالينه سازي ايراني به هزاره هاي چهارم قبل از ميلاد مسيح مي رسد . در آن زمان بيشتر مردم دوره نوسنگي يک نوع زندگي کشاورزي و روستايي اختيار کرده و در ساختن چهره هاي گوناگون سفالينه ها براي کار هاي روزانه و امر مذهبي توفيق يافته بودند تعداد کمي از کشور ها که در اين مرحله به اوج خود رسيده و توانسته اند مدتي طولاني اين صنعت را باقي نگه دارند ؛ معروفترين اين کشورها چين و ايران است.
سفالگران ابتدا خاک رس مورد نياز خود را تهيه مي کنند سپس کلوخ ها را خرد نموده و با آب زدن خاک ، لگد کردن گل ، چنگ زدن و اضافه کردن آب ، آن را ورز مي دهند . ورز دادن يکي از مهم ترين کارهاي مقدماتي سفالگري است و سفالگر بدون استفاده از گل ورز داده شده نتيجه مطلوبي از کار خود نمي گيرد . آنگاه مرحله خواباندن گل سفالگري است که از مهمترين نکاتي است که سفالگران بايد بدان توجه کنند و همين قسمت است که اثر سفالگر را از توليدات ماشيني متمايز مي سازد . پس از مخلوط کردن آب و خاک ، خواباندن گل يا عمل آوردن آن باعث افزايش کار آيي گل مي شود و تاثير زمان، روي گل براي مهيا شدن آن غير قابل انکار است . در اين مرحله آب آهسته و به مرور زمان در زرات گل نفوذ مي کند . اين کار که چند روزپس از مخلوط کردن آب و خاک صورت مي کيرد در عمل باکتري ها بسيار موثر است و بويژه اگر گل مرطوب در جاي گرم نگهداري شود بهترين محيط براي رشد باکتري هاست . اين باکتري ها در ايجاد مواد اسيدي که باعث انعطاف پذيري گل مي شوند و نقش اساسي دارند . با افزون مقداري گل قديمي به گل جديد مي توان پرورش باکتري را تسريع کرد. بعضي از سفالگران سنتي براي اين منظور مقداري سرکه به گل مي افزايند . افزودن مقدار کمي نشاسه نيز همين اثر را دارد ؛ زيرا مواد مورد نياز رشد را تامين مي کند. پس از مدت 2 هفته که از خواباندن گل گذشت ، تغييرات شيميايي در آن اتفاق افتاده و گل سفت کارآتر شده است. آمادگي گل را ميتوان از بوي مخصوص آن تشخيص داد . آنگاه سفالگر مقداري از گل را بر چرخ سفالگري گذارده و با آن ظرفي دلخواه را درست مي کند و در هواي آزاد قرار داده تا مقداري از آب آن تبخير شود و هنگامي که حرارت کوره به صد درجه رسيد سفالگر ظروف را در کوره گذاشته و بعد از پخت کامل سفال آن را براي فروش عرضه مي دارد.