همه‌ی ما شخصیت اپتیموس پرایم را به عنوان یک رهبر مقتدر به یاد داریم، او همه‌ی ویژگی‌های یک رهبر شایسته را داشت: باهوش، دلرحم و البته توانایی تبدیل به کامیون. متأسفانه در سال‌های گذشته چیزی که از شخصیت پرایم دیدم از این موارد بسیار دور شده و همه در هیاهو و انفجارهای احمقانه‌ی فیلم‌های مایکل بی گم شده است. در این میان شاید بازی‌ها بتوانند گوشه‌ای از شخصیت او را به تصویر بکشند، اما Transformers: Rise of Dark Spark قطعاً یکی از آن بازی‌های مورد پسند طرفداران اپتیموس پرایم نخواهد بود.

Transformers: Rise of the Dark Spark

سازنده: Edge of Reality

ناشر: Activision

سبک: شوتر سوم شخص

پلتفرم‌ها: PC, PS3, PS4 X360, XOne, WiiU, 3DS

تاریخ انتشار: ۲۴ جون / ۲ شهریور

با اینکه بازی را شرکت کمتر شناخته شده‌ Edge of Reality ساخته، گیم‌پلی آن بسیار شبیه به نسخه‌ی پیشین ترنسفورمرز مانند  War for Cybertron وFall of Cybertron است که استودیوی High Moon وظیفه‌ی ساخت آن‌ها را به عهده داشته. از نکات مبهم این بازی، محل اتفاق افتادن داستان آن است. به نظر می‌رسد دنیایی که در آن هستیم همان دنیای کارتون اوریجینال ترنسفورمرز است اما طراحی ربات‌ها به گونه‌ای است که ما را یاد فیلم‌ها می‌اندازد. حتی اشاره‌های مستقیمی هم به آخرین فیلم آن، Transformers: Age of Extinction می‌شود. نتیجه‌ی این آشفتگی، این است که گیمر احساس می‌کند قطعات مختلف داستان از منابع گوناگون گرد آورده شدند و فقط کنار هم قرار گرفتند.

گیم‌پلی هم چندان فوق‌العاده‌تر از داستان نیست. بازی‌های ساخته شده به دست High Moon لحظات لذت‌بخشی داشتند و به نظر می‌رسد Rise of the Dark Spark تنها سعی کرده از آن‌ها تقلید کند. بازی کردن به جای ربات‌های گوناگون – چه دارای شخصیتی خوب باشند چه بد – بهترین لحظات بازی را تشکیل می‌دهند. اگر هیچ کار دیگری برای انجام دادن نداشته باشید، این بازی می‌تواند وقت شما را پر کند، و حداقل سعیش را می‌کند که کمی هم هیجان‌انگیز باشد. تنوع اسلحه‌ها قابل قبول است و عوض شدن به ماشین‌ها و هواپیما‌ها هنگامی که از پس دشمنان برنمی‌آیید، مفید و قطعاً جذاب است.

مبارزات آن قدری که در عکس‌ها به نظر می‌رسند جذاب نیستند.

اگر فکر می‌کنید هنگامی که در حالت روبات یا ماشین در حال گشت و گذار هستید و به خاطر قدرت بدنی روباتتان کاملاً شکست‌ناپذیر هستید، کاملاً در اشتباهید. چرا که با اولین ضربه‌ی دشمنان، روبات‌هایتان چنان واکنشی از خود نشان می‌دهند که انگار از آلمینیوم ساخته شده‌اند. این مورد تمام لذت بازی را به عنوان کسی که کنترل اپتیموس پرایم را تحت کنترل دارد می‌گیرد، این روبات قوی‌تر از آن است که بلافاصله با برخورد به دشمنان سقوط کند. طراحی ضعیف سیستم زد و خورد هم باعث شده پیروزی در مراحل آن طور که باید و شاید مورد پسند واقع نشود. به جای استفاده از تاکتیک‌ها و روش‌های مختلف در طول بازی، تنها یک راه را بارها و بارها تکرار می‌کنید تا شاید یکبار به نتیجه برسد. بعضی مراحل بیش از حد معمول طول می‌کشند و موج‌های پیاپی دشمنان سرعت و هیجان بازی را می‌گیرد. اینجاست که سیستم ذخیره‌سازی و چکپوینت ضعیف بازی هم مزید بر علت می‌شود که مرحله را فعلاً رها کنید تا بعد سر فرصت به آن بپردازید.

در واقع، Rise of the Dark Spark گیم‌پلی‌ای بسیار طولانی دارد. زمانی که به آخر بخش ۱۴ بازی می‌رسید، احتمالاً به اندازه‌ی سه فیلم آینده‌ی ترنسفورمرز به ربات‌ها شلیک کرده‌اید. البته این حجم از درگیری‌های بازی به خوشایندتر شدن آن کمکی نمی‌کند. مرحله‌هایی که در سیاره‌ی زمین می‌گذرند چنان طراحی ضعیفی دارند که به نظر می‌رسد دکورهای یک فیلم هیولایی با بودجه‌ی کم هستند، تا بازی‌ای که در سال ۲۰۱۴ عرضه شده و برای دو نسل هم منتشر می‌شود. صداگذاری هم ممکن است شما را به مرز دیوانگی بکشاند. در بعضی مراحل، ربات‌ها آنقدر یک جمله را تکرار می‌کنند که در ذهنتان حک شده تا مدت‌ها بیرون نمی‌رود.

اپتیموس پرایم، لیاقتش بیشتر از این حرف‌هاست.

باگ‌های بازی هم به مشکلات بسیار آن می‌افزایند. در مراحلی که باید با ربات‌های اصلی مبارزه کنید، گاهی پیش می‌آید که نوار وضعیت سلامت او کاملاً خالی می‌شود اما هیچ اتفاقی نمی‌افتد. در این موقعیت ناچار هستید که جان خود را فدا کنید تا مرحله را از اول شروع کرده و شانسی خود را بار دیگر امتحان کنید. یکی دیگر از باگ‌های معمول بازی، گیر کردن در اشیای مختلف محیط بازی است. این گیر کردن اجازه‌ی هیچ کاری به شما نخواهد داد باید دوباره روند پیشین را طی کنید، یعنی صبر کردن تا وقتی دشمن آن مرحله جان ربات تحت کنترلتان را بگیرد تا از ابتدا شروع کنید.

البته موقعیت‌های لذت‌بخشی هم در بازی وجود دارند. مانند مرحله‌ای که باید با رباتی که به هواپیما تبدیل می‌شود از ساختمان نیمه‌کاره‌ای فرار کنید قبل از اینکه زمان انفجار بمب سر برسد. در جای دیگر شما کنترل ربات بسیار جالبی را در اختیار دارید که Grimlock نام دارد از میان آرواره‌های رباتیکی‌اش، شعله‌های آتش بیرون می‌زند. به نظر می‌رسد این مراحل معدود برای کاهش حس تکراری شدن بازی طراحی شده‌اند، اما در طول روند بسیار طولانی بازی، تعدادشان اندک است و نمی‌توانند بر نکات منفی بازی سرپوش بگذارند.

Grimlock شاید جذاب‌ترین بخش بازی باشد.

در حالت آنلاین بازی که Escalation نام دارد، تا ۴ نفر می‌توانند با هم بازی کنند و در مقابل موج‌های پی در پی دشمنان مقاوت کنند. اما همان طور که انتظار می‌رود، این موج‌های دشمنان بسیار شبیه به هم هستند و تنوعی در آن‌ها دیده نمی‌شود که بتوان آن را برای مدتی طولانی ادامه داد. بازی سعی می‌کند گیمر را وابسته به خودش نگه دارد، با دادن امتیازها و جوایزی از قبیل بهبودهایی برای اسلحه‌ها و از این دست موارد. اما اکشن بازی به اندازه‌ای سطحی‌ست که این امتیازها معنای چندانی پیدا نمی‌کنند. برند Transformers قطعاً برند ارزشمندی است، و کسانی که خود را مسئول ساخت بازی‌هایی بر اساس آن می‌بینند باید تلاش زیادی کنند که خیل عظیم مخاطبانش را راضی نگه دارند. ولی Rise of the Dark Spark آن قدر به هم ریخته و نامنظم است که اصلاً در خور اسم Transformers ظاهر نشده است.

اپتیموس پرایم ارزشی فراتر از این بازی دارد، و همینطور وقت شما.