موضوعات
آرشیو
آخرین مطالب ارسالی
گاوزبان | |
---|---|
گلهای گیاه گاوزبان | |
طبقهبندی علمی | |
فرمانرو: | گیاهان |
(طبقهبندینشده): | گیاهان گلدار |
(طبقهبندینشده): | دولپهایهای نو |
(طبقهبندینشده): | آستریدها |
راسته: | (unplaced) |
تیره: | گاوزبانیان |
سرده: | Borago |
گونه: | B. officinalis |
نام علمی | |
Borago officinalis لینه |
گاوزبان (Borago officinalis) گیاه علفی و یکساله است که ارزش دارویی دارد. گاوزبان احتمالاً از شمال آفریقا به نواحی دیگر راه یافته و امروزه در منطقه مدیترانه، نواحی شمال آفریقا و قسمتهایی از خاورمیانه میروید. گل، برگ و سرشاخههای گلدار آن به مصرف دارویی میرسد. گاو در زبان ترکی به معنی آبی هم آمده است و گل گاو زبان یعنی گلی که برگی آبی دارد.
این گیاه یکی از غنیترین منابع اسیدهای چرب اصلی بشمار میرود بطوریکه از آن به عنوان غنیترین منبع شناختهشده برای (Gamma Linoenic Acid (GLA معرفی شدهاست. گل گاوزبان از اردیبهشت تا شهریور گل میدهد.[۱]
به صورت دم کرده مصرف میشود و برخی مقداری فندق هم با آن مصرف میکنند.
گاوزبان گیاهی است علفی و یکساله که ارتفاع ساقه آن تا ۶۰ سانتیمتر میرسد ساقه آن شیاردار و خاردار میباشد. برگهای این گیاه ساده و پوشیده از تارهای خشن است. گلهای آن به رنگ آبی، سفید و بنفش میباشد.
معروف ترین اسم محلی این گیاه گل گاو زبان است. از نامهای معروف دیگر محلی میتوان از نامهایی مانند برنجاس و گانیل. نام برد که این اسمها بیشتر در میان عشایر قشقایی جنوب استان فارس و حاشیه خلیج فارس مورد استفاده قرار میگیرد.
گاوزبان گیاهی مقاوم به شوری است که قادر به جذب یونهای سدیم، کلر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم از خاک میباشد و میتوان از این گیاه برای خارج ساختن این یونها از خاک و اصلاح خاکهای شور و قلیا استفاده کرد.[۲] در ویکیپدیای زبانهای دیگر به ترکیبات سمی و آلکالوئیدی این گیاه هم اشاره شده.
بر اساس کتاب قانون بوعلی سینا:(قانون در طب انتشارات صداوسیما صفحه ۲۰۲) مزاج: گرمیش نزدیک به اعتدال است و کمی به سوی گرمی گرایش دارد، در آخر اول رطوبتی دارد. خوزی گفتهاست در آخر دوم سرد و تر است و این نظریه از راستی دور است.
آمار
ورود کاربران
مطالب پیشنهادی
امکانات جانبی