کارگردان : David Gordon Green

نویسنده : Gary Hawkins

بازیگران : Nicolas Cage, Tye Sheridan, Gary Poulter

برگرفته از رمان "جو" به قلم: لَری بِراون

خلاصه داستان : یک روز، پسر بچه ای به نام گری به دنبال کار میگردد و جو بسیار تحت تاثیر وجدان کاری او قرار میگیرد.او گری را زیر پر و بال خود میگیرد و خیلی زود متوجه میشود او با پدر و مادر و خواهرش در یک خانه ی متروکه ساکن است.پدر او وید یک الکلی بد دهن و بداخلاق است، کسی که درنظر دارد تا دستمزدی که پسرش با جان کندن در کارش به دست می آورد را تصاحب کند.جو کاری را که میتواند برای گری انجام دهد را انجام میدهد و بک رابطه ی دوستانه ی حقیقی بین آن دو شکل میگیرد اما در نقطه ای مشخص، آن رابطه رنگ و بویی دردناک به خود میگیرد و...
www.naghdefarsi.com/images/stories/rooz/12/logo-trans.png    

media/kunena/attachments/1598/Joe.jpg

منتقد: پیتِر سابکِزینسکی (RogerEbert.com) - امتیاز ۱۰ از ۱۰ (۴ از ۴)

فکر نمیکنم چندان بیراه باشد اگر بگویم نیکولاس کیج کارنامه ی ضد و نقیضی دارد، همانطور که فیلم های کم نظیری چون «اقتباس / Adaptation» و «ستوان بی قانون / Bad Lieutenant» یا فیلم بدیعی چون «آگاهی / Knowing» یا بازسازی ناآگاهانه و خشن «مرد حصیری / The Wicker Man» در کارنامه اش هست فیلمهای بنجلی هم هستند که یکی پس از دیگری کیج با حضور در آنها نبوغ و استعدادش را هدر میداد.احتمالا حتی خود کیج هم فهمیده که نیاز به تغییر چیزی است زیرا آخرین فیلم او، درام قدرتمند «جو / Joe»، دیگر زنجیره ی متوالی ناموفقیت های او را پیش نمیبرد و کار او در این فیلم یکی از ارکان اصلی موفقیت آن است.این تنها بهترین نقش آفرینی او در این سالها نیست،این یکی از بهترین نقش آفرینی های او در کارنامه ی بلند و بالایش است کیج در نقش جو رانسام است، مردی که میتوانیم ببنیم که گذشته ی سیاه و ددمنشانه ای دارد، حتی پیش از اینکه هرگونه اطلاعاتی از او بدست آوریم.او مست میکند و قمار بازی میکند،سگ بولداگ فوق العاده کثیفی را به عنوان تنها مونسش نگه میدارد،و با هم محلی چغرش (با بازی رونی جن بلوینز) دشمنی درازی دارد که هر روز، شدیدتر میشود.از سوی دیگر،او دربرابر افرادی که بهشان اعتماد دارد بسیار دوستانه و اجتماعی رفتار میکند ودر برابر آنان بسیار وفادار است، به خصوص نسبت به کارگران روزمزد که او استخدام میکند تا درختان را برای یک شرکت جوب بری مسموم کنند یک روز، پسر بچه ای به نام گری (با بازی تای شریدان) به دنبال کار میگردد و جو بسیار تحت تاثیر وجدان کاری او قرار میگیرد.او گری را زیر پر و بال خود میگیرد و خیلی زود متوجه میشود او با پدر و مادر و خواهرش در یک خانه ی متروکه ساکن است.پدر او وید (با بازی گری پولتر) یک الکلی بد دهن و بداخلاق است، کسی که درنظر دارد تا دستمزدی که پسرش با جان کندن در کارش به دست می آورد را تصاحب کند.جو کاری را که میتواند برای گری انجام دهد را انجام میدهد و بک رابطه ی دوستانه ی حقیقی بین آن دو شکل میگیرد اما در نقطه ای مشخص، آن رابطه رنگ و بویی دردناک به خود میگیرد و مشخص میشود که جو یا باید مصیبتی که گری به آن دچار است را نادیده بگیرد  و سقوط گری به درون تاریکی را که منجر به نابودی اوست تماشا کند یا باید او را نجات دهد، حتی به قیمت هر چیزی که اوبرای بدست آوردنش به ستیز پرداخنه

جو مقتبس از رمانی نوشته ی لری براون است و کارگردانش دیوید گوردون گرین است، او مثل ستاره ی فیلمش، وضعیتی غیرقابل توضیح دارد.او بعد از ساخت اولین فیلمش با نام «جرج واشنگتون / George Washington» که یک فیلم مستقل و عالی بود، او درام های قانع کننده ای چون «همه دخترها واقعی هستند / All the Real Girls»،«زیردریا / Undertow» و «فرشتگان برفی / Snow Angels» را ساخت تا قبل از ساخت فیلم غیر منتظره و پرحرارت «پاین اپل اکسپرس / Pineapple Express» که یک کمدی متفاوت بود.ان فیلم بسیار جذاب و بانشاط بود اما او آن فیلم را با «عالیجناب / Your Highness» ادامه داد،یک فیلم کمدی فانتزی که یکی از بزرگترین آثاریست که یک فیلمساز بزرگ آن را ناشیانه ساخته است.و فیلم «پرستار بچه / The Sitter» که یک کمدی ناموفق دیگر بود اما نکته ی حائز اهمیت این بود که به اندازه ی فیلم های قبلیگرین غیرقابل تحمل نبود     گرین سال گذشته و با کمدی دوست داشتنی «شاهزاده آوالانچ / Prince Avalanche» به ساخت فیلم های کم هزینه بازگشت و با جو او دوباره خودش را به عنوان یکی از برترین فیلمسازان آمریکایی این دوره به همگان معرفی کرد.با آن تم روستایی و ساختار داستانی که در خلق شخصیت و خوی او که بیشتر مورد توجه قرار گرفته .این مهارت به مختص خود گرین است اما بهتر از این است که به سادگی  از کنار اتفاقات داستان بگذریم. در آرزوی بدست آوردن دوباره اعتبار هنری اش،او راه جدیدی را برای به چالش کشیدن خود در داستان سرایی پیدا کرده است.هرچند که داستان اصلی، که توسط گری هاوکینز به فیلمنامه تبدیل شده،کاملا آشنا به نظر میرسد،و نویسنده توانسته حتی در جزئیات، فیلم را به منبع اصلی نزدیک کند. یکی از بزرگترین ارمغان های گرین به عنوان یک فیلمساز،توانایی او در ساخت یک حس واقعی درون مخاطب از اتفاقات درون فیلم است.به کمک چند مامور شناسایی لوکیشن و کمک های تصویر بردار ماهر تیم اور (کسی که در تمامی فیلم های گرین نقش داشته است) جو جهانی را به ارمغان می آورد که میخواهد  حقیقت را به مخاطبان نشان دهد .در تمامی نقاط گستره ی اجتماعی و اقتصادی اش، جایی که دوستی و صداقت بیشتر از لغاتیست که ما تنها در طول روز استفاده میکنیم، حتی در برابر خشونت غیرقابل تصور و خطراتی که در هر گوشه کمین کرده و متوجه ماست،حال آن خطر از طرف گازی از یک مار است یا از طرف مشتی از یک پدر الکلی و زهرآگین.گرین حقیقتا یک فیلمساز عاطفی است و توانایی اش در درگیر کردن مخاطب با شخصیت ها هیچگاه بهتر از این فیلم نبوده است کیج اینجا در نقش جو فوق العاده است،کاملا خالی از هرگونه تصنع و خودنمایی که سرسخت ترین نمایش این چند سال او را به ارمغان می آورد، او شخصیتی را خلق کرده است که بدون انکار از هرنقشی که تاکنون داشته بی نقص تر و چشمگیر تر است.هنگامی که درحال تفکر درباره ی گذشته ی تاریکش است یا به آرامی با گری صمیمی میشود، به شدت در شخصیتش فرورفته است بطوریکه ما نمیتوانیم ایرادی از نقش آفرینی او بگیریم. او بدون هیچگونه آلایشی در غالب جو فرو رفته است.که این بدین معنی است که او دارد موانع سد راهش را پشت سر میگذارد تا روی پروژه های هوشمندانه و کوچک تر تمرکز کند تا بیشتر دیده شود (و او ورژن جدید فیلم «جدامانده / Left Behind» را در کار دارد) ، این فیلم اولین نشانه است تا کیج بتواند تماشاگرانی را که از کارهای او خسته شده بودند را دوباره امیدوار کرده و خودش را دوباره به اوج برگرداند یکی دیگر از نقش آفرینی های مبهوت کننده در این فیلم از آن گری پولتر در نقش پدر رذل گری است،یکی از محسورکننده ترین نقش هایی تاکنون در مورد انسان های شیطان صفت ساخته شده است. چهره اش را نمیشناختم و نامش برایم نا آشنا بود،پش از تماشای فیلم به جست و جوی نامش پرداختم و وقتی که متوجه شدم او یک مرد بی خانمان بوده حیرت زده شدم،و پیش از این هرگز سابقه ی بازیگری نداشته (به جز کیج و شریدان، بقیه ی بازیگران این فیلم تازه کار و غیر حرفه ای هستند) اما به واسطه ی اینکه گرین او را میشناخته در نقشی بازی کرده که برای هر بازیگری یک چالش بزرگ است.متاسفانه، پولتر مدت کوتاهی پس از پایان فیلمبرداری این فیلم مرد، اما او یکی از بهترین نقش آفرینی های افراد تازه کار را در تاریخ سینما به نام خود ثبت کرد

بی شک، جو اگرچه دارای میزان کمی لطافت در نقاطی مشخص است و یک حس رستگاری نهایی را داراست، اما یک کار سرسخت و دلگیر است که آن قدر صحنه های خشونت بار فیزیکی و احساسی دارد که حتی سخت ترین سینما دوستان را هم به هراس می اندازد.برای کسی که به دنبال یک فیلم شاد و سرزنده برای سپراندن آخر هفته اش است این فیلم شاید چندان مناسب نباشد.اما اگر دنبال چنین چیزی نیستید، این فیلم برایتان زیبا خواهد بود.

اختصاصی نقد فارسی

مترجم: دانیال دهقانی