نقد سریال veep

Veep (ویپ)
    ----۲۲ آوریل ۲۰۱۲ --- کمدی ---۲۸ دقیقه TV-MA


خالق : Armando Iannucci

بازیگران : Julia Louis-Dreyfus, Anna Chlumsky, Matt Walsh

خلاصه داستان : سِلینا مِیِر (جولیا لوییس-دِرِیفوس) یک سناتور ایالات متحده است که موفق می شود به مقام معاونت رییس جمهور آن کشور برسد؛ اما هیچ چیز آنگونه که او انتظار داشت نیست و همه چیز درست شبیه آن چیزهایی است که همه دوستانش به او اخطار داده بودند...

 
   

media/kunena/attachments/1598/Veep.jpg

نقد و بررسی فصل سوم

منتقد: بِراندون نوواک (The A.V. Club) - امتیاز ۹.۱ از ۱۰ (A-)

media/kunena/attachments/1598/Veep1.jpgدوباره خندیدن چیز خوبی است. وضعیت کمدی تلویزیونی کاملاً وخیم نیست، فقط کمی ملایم و بی مزه شده است. شبکه های تلویزیونی با کمدی - عاشقانه های ضعیف و داستان های خانوادگی لطیف محدود شده اند. گذراندن چند سال با شخصیت هایی که زمانی دوست داشتنی (یا دوست نداشتنی) بوده اند به این معنی است که بالأخره زمانی می رسد که روابط میان آنها از شوخی ها و طنز داستان اهمیت بیشتری پیدا می کند. شبکه ی اچ. بی. اُ، با توجه به اینکه بیشتر اپیزودهای تلویزیونی نیم ساعته اش در ادامه ی روند درام-کمدی مجموعه ی پایین تر از سطح متوسط «س.ک.س و شهر» ساخته شده اند، کمتر پیش می آید که شبکه ی مورد علاقه ی افرادی باشد که به دنبال خندیدن هستند. برای پیدا کردن سیت کامی که قصد دارد بیش از هر چیز مخاطب را بخنداند، یا باید سراغ مجموعه های چند دوربینه ی شبکه ی محافظه کار سی. بی. اس رفت و یا مجموعه های شبکه های کابلی که پرادعا تر هستند اما اغلب در فرصت های زمانی کوتاهی ساخته می شوند. اما مجموعه ی «ویپ/ Veep » حتی در کنار کارهایی مانند «کمانگیر» و «شهر وسیع» هم اثری برجسته به نظر می رسد. این مجموعه یکی از معدود کمدی های تلویزیون است که شخصیت های آن واقعاً در اعماق قلب خود عاشق یکدیگر نیستند.

media/kunena/attachments/1598/Veep2.jpgاز طرف دیگر «ویپ» در فصل سوم مشخصاً روی روابط بین شخصیت ها تأکید می کند و آنها را برای مردم آشکار می سازد. البته نه اینکه توقع برود تماشاگران برای ازدواج تازه ی مایک (مت والش)، رابطه ی چند ماهه ی گری (تونی هیل) یا جرقه های متلاطم رابطه میان ایمی (آنا کلامسکی) و دن (رید اسکات) اهمیت چندانی قائل شوند. این ها تنها از آن نوع پیشروی هایی هستند که به شکلی اجتناب پذیر در یک سیت کام در سال سوم پخش رخ می دهند، چون دنیا چیز ثابت و بی تحرکی نیست. بخصوص واشنگتن دی. سی ای که کارگردان مجموعه «آرماندو لانوچی» ترسیم کرده است شهر بی ثباتی است، مملو از شوخی هایی با حضور شلیک تفنگ و فیلمبرداری سریع. اما در دنیای «ویپ» هیچ کدام از این روابط عاشقانه به اندازه ی اینکه چه کسی قرار است کمپین انتخاباتی معاون اول رئیس جمهور، سلنا میر (جولیا لوئیس دریفوس) را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری اداره کند، اهمیت ندارد.

بخشی از طنز «ویپ» در این است که از وابستگی سلنا به هر گونه اعتقاد مشخصی سرپیچی می کند. تنها اعتقاد واقعی سلنا به برنده شدن است. اما در حالیکه کلی گویی کمی باعث ضعف فصل های قبل می شد، فصل هفتم پا در مسیر سقوط می گذارد. مسیر این کمپین جایی برای بیان موقعیت های واقعی نیست. تغییرات پی در پی سلنا حتی به واسطه ی رقیب او دنی چانگ (رندال پارک)، قهرمان جنگی و فرماندار مینه سوتا و گرگوری مدوکس (ایساه ویتلاک)، وزیر دفاع مسیحی او نمایشی شده است. اما اینکه سلنا یک آدم دروغ گوست این معنی را نمی دهد که نویسندگان هم مانند او هستند. دومین اپیزود این فصل پیش از این به عنوان یکی از نامزدهای بهترین اپیزود آمریکایی درباره ی موضوع سقط جنین انتخاب شده است. این اپیزود به گونه ای سیاست های انتخاباتی بی احساس را با رگه هایی درک پذیر هماهنگ می کند، رگه هایی که تا برخوردهای جنسیت گرایانه ی گاه و بیگاه و پاسخ های دفاعی خودمانی از بازیگران نقش های مکمل وسعت پیدا می کنند.

media/kunena/attachments/1598/Veep4.jpgاینکه بیننده در مجموعه ای که توسط لانوچی ساخته شده دلش بخواهد یک سیاستمدار را تشویق کند چیز عجیبی است، اما این همان چیزی است که وقتی «ژولیا لوئیس دریفوس» در نقش اصلی جای می گیرد، اتفاق می افتد. این موضوع به همذات پنداری احساسی با او هیچ ارتباطی ندارد. قضیه این است که او فوق العاده خنده آور است.

قساوت قلب به بسیاری از کمدی ها این قدرت را می دهد که تماماً به طنزهای تمسخر کننده تبدیل شوند. سیت کام های چند دوربینه پر از توهین هستند و کمدی های شبکه ی کابلی فوکس مانند «کمانگیر» و «هوا همیشه در فیلادلفیا آفتابی است» معمولاً به این صورت هستند که در دنیاهایی اغراق شده تر اتفاق بیفتند و مقدار مشخصی سوءاستفاده از شخصیت ها را در خود داشته باشند. «ویپ» به جز قساوت قلب چیزهای بیشتری دارد، اما سنت مغرورانه ی توهین های خلاقانه ی «مالکوم تاکر» (شخصیت اصلی مجموعه ی « The Thick of It ») در این دنیای مملو از خطرات بالا و پستی های مداوم که در آن کسی به کسی رحم نمی کند، به وجود خود ادامه می دهد. حتی جهت گیری های تازه ی این فصل هم مقداری ستایش قدرت و زورگویی در خود دارند. رابط سلینا در بال غربی کاخ سفید، جوناه (تیموتی سیمونز)، در این فصل با او مخالفت هایی می کند و ورق ها برگشته اند. در گذشته معمولاً سلینا با وجود زرق و برق دفتر خود در اجتماع مایه ی آبرو ریزی بود و جوناه شخصی گمنام بود که سرسختانه حرف می زد و از سر اتفاق برای کاخ سفید کار می کرد. اکنون این فرمول کمی پیچ و تاب داده شده است، به شکلی که رفتارهای خشن و تهاجمی سلینا همانقدر که شرم آور هستند خنده دار هم هستند و جوناه تجسم زنده ی احساس حقارت است.

media/kunena/attachments/1598/Veep3.jpgاما آن توهین های خلاقانه تنها با قساوت قلب امکان پذیر نمی شوند. بسیاری از آنها از زبان کمک می گیرند. هیچ یک از کمدی های تلویزیون مانند «ویپ» اینطور با زبان انگلیسی بازی نمی کند. موقعیت اولیه مانند تفریحگاهی برای تهدیدات سیاسی و مزخرف گویی های کمپین های انتخاباتی عمل می کند. یک منطقه ی چرخش مطلق. هر یک از شخصیت های «ویپ» می تواند با آنچه دیگران می گویند مخالفت کند و یا چیزی بگوید که بقیه با آن مخالفت کنند، و کل صحنه ها طوری ساختار بندی شده اند که شخصیت سخنرانی ای ادا خواهد کرد که هیچ محتوایی ندارد و علاوه بر این بسیار هم بد انجام می شود. وقتی مدوکس از مدیر کمپین انتخاباتی خود می پرسد که می خواهد او درباره ی امر خاصی چه چیزی به زبان بیاورد، با تمسخر پیشنهاد می دهد"حرف های پرت و پلا، سقط جنین و دوباره حرف های پرت و پلا". مدیر می گوید" به نظر من که خوب است". در اپیزود مربوط به سقط جنین، اعتراضات سیاسی «ویپ» حتی حالتی تهدید کننده به خود می گیرند. "من نمی توانم خودم را یک زن بدانم! مردم نمی توانند این را بفهمند! مردها از آن متنفرند!"

از لحاظ علاقه ی زیاد به شوخی و خنده، «ویپ» مشخص ترین ادامه دهنده ی راه مجموعه های «30 Rock » و «Arrested Development » به شمار می رود و بعضی لحظات خاص در این فصل یادآور هر دو مجموعه هستند. هیچ یک از این غول های کمدی فاقد دیدگاه و سبک خاص خود نیستند. آنها تنها پیوسته از وجود چیزهای سنگین و صقیل به خود مغرور نمی شوند. وقتی نظرسنجی عمومی درباره ی موضوع سقط جنین گزارش می دهد که "بیشتر مردم آمریکا با غرور برمی خیزند و می گویند، نمی دانم" «ویپ» دارد به نکته ای اشاره می کند. موضوع فقط این است که این نکته جلوی طنز داستان را نمی گیرد.

اختصاصی نقد فارسی

مترجم: الهام بای

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل (از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی) بدون ذکر دقیق کلمات "منبع: سایت نقد فارسی" ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.