نقد سریال ویلای من

-از این خانه صدای خنده نمی آید

مدیری چند سالی است سریال هایش حول یک ایده می گردد.ورود مردی غریبه به یک جمع که نمی تواند با آن جمع بسازد.ساده و صادق است.
این رویه پس از مرد هزار چهره ایجاد شد.انگار بدجوری این خانه های مجلل با آن خدمتکار به دل مدیری نشست.مدیری بخشی از این علاقه را در گنج مظفر هم نشان داده بود.در قهوه تلخ نیما زند کریمی به گذشته میرود سعی دارد از حمله آقا محمد خان قاجار جلو گیری کند.او در یک کاخ با مردانی دغل باز و کثیف و با زنانی حسود طرف است. قهوه تلخ شروعی طوفانی داشت ولی در اواسط کار انگار کار خسته کننده شده بود.مدیری دیگر حوصله نداشت و حتی تعداد زیادی از بازیگران در چند قسمتی هم نبودند و مدیری با بهانه سفر آن ها را از سریال بیرون می کرد تا شاید تنوعی در سریال ایجاد شود ولی نشد.دلیلش هم آن بود که همه ی شخصیت ها یک جور بودند.مردان مکار و زنان حسود که منتظر بودند اتفاقی بیافتد و درباره آن شایعه سازی کنند.مدیری قهوه تلخ را نیمه کاره گذاشت و سریال جدیدی کلید زد به نام ویلای من. به نظر بنده این سریال بسیار قوی تر از قهوه تلخ بود و همچنین با توزیع منظمش اعتماد دوباره ی مردم را به شبکه نمایش خانگی برگرداند ولی از این ها که بگذریم باز شخصیت ها مثل قهوه تلخ هستند همه دغل باز و فقط مهران مدیری و سیامک انصاری و دوسه نفر دیگر نقش مثبت داشتند. یادتان هست که در پاورچین مدیری از شخصیت پردازی سرایدار خانه(طغرل)هم نمی گذشت(یادتان است به کلاس نقد فیلم وفلسفه می رفت).مدیری با مجموعه جدیدی که نام آن شوخی کردم است گویا می خواهد به روز های اوجش برگردد....باید منتظر ماند و دید... چون اون همیشه نشان داده خوب بلد است غافل گیرمان کند.